Prachtig Patagonië
28 november 2015 - Bariloche, Argentinië
Het is alweer een week geleden dat ik iets van me heb laten horen, en in die tijd zijn er genoeg dingen gebeurd. Na mijn laatste avondje in Buenos Aires, met een geweldige steak in m'n buikje (echt niet normaal hoe goed die hier zijn), was het tijd om m'n reis voort te zetten. Ik had ervoor kunnen kiezen om via de oostkust naar beneden te reizen met de bus om in Puerto Madryn te stoppen, een schiereiland dat voornamelijk bekend staat om de mogelijkheid om er walvissen te spotten. Mijn planning, budget, en het feit dat de Galapagoseilanden me nog genoeg dieren zouden laten zien heeft me daarom al voor m'n reis doen besluiten direct door te vliegen naar Ushuaia, zoals ik in mijn vorige blog zei ook wel het 'einde van de wereld' genoemd. Er is geen stad op de wereld die zuidelijker ligt dan dit kleine (met name hierdoor) beroemde stadje. Er vertrekken dagelijks expedities naar Antarctica en je kunt er varen door het Beagle Kanaal, dat wordt gebruikt om de kaap rond Zuid-Amerika te ronden. Met name de Antarctica expedities zijn echt onbetaalbaar (reken zo'n €1000 per dag!) dus daar heb ik maar even voor gepast. In het vliegtuig zat ik ook nog eens naast een 84-jarige Nederlandse vrouw die me de hele vlucht heeft vermaakt met haar verhalen over vroeger. Op het vliegveld sprak ik vervolgens twee Duitse meiden aan die een taxi instapten om mee te rijden en deze te delen naar het stadje toe (je bent wen Nederlander of je bent het niet), en met een van de twee klikte het gelijk goed, en ik had er meteen een nieuwe reisgenoot bij! Van Diana, uit Berlijn, heb ik net pas afscheid genomen na 5 toffe dagen waarin we met elkaar zijn opgetrokken. Wederom dat grappige moment waarin je in 5 minuten opeens beste vrienden wordt en besluit een tijd met elkaar op te trekken.
In Ushuaia zijn we eerst naar de gletsjer geweest die bij de stad ligt, en waar we met een stoeltjeslift omhoog konden, dachten we tenminste... De stoeltjeslift was al 2 jaar buiten gebruik, maar we hebben ons alsnog vermaakt door ter plekke te kijken wat de opties waren en uiteindelijk zijn we door het bos gezoefd met een ziplineparcour, heel gaaf om een keer te doen en met veel leuke filmpjes als resultaat!
De volgende dag zijn we naar het nationale park Tierra del Fuego geweest, net buiten Ushuaia, waar we door prachtige landschappen hebben gelopen over de soms erg intensieve trekking paden. Ik heb deze dag ruim 25km afgelegd door bossen en bergen dus de beentjes protesteerden wat de dag erna, maar dit was een must see in Patagonië en een van de mooiere plekken in het land. Fun Fact: ik besloot uiteraard om in de eerste kilometer van de dag met m'n nieuw gekochte schoenen tot aan m'n enkels in de modder te zakken, de reden waarom ik vanaf dat moment de bijnaam 'blackfoot' had verdiend...
De dag erna zijn we teruggegaan naar de gletsjer om te voet onder de stoeltjeslift omhoog te gaan, en verder, de sneeuw in om te eindigen met een prachtig uitzicht over de stad en de baai, een voldaan gevoel dus. Verder nog een klein museum bezocht en rustig toegewerkt naar de dag erna, want Diana had ook besloten om mee te vliegen naar El Calafate, mijn volgende stop in Patagonië.
Hier aangekomen haakte de eveneens Duitse Andreas aan die Diana kende van haar hostel en met z'n drieën zijn we door het kleine maar heel gezellige stadje gegaan. Het doet je echt denken aan Oostenrijk of een ander ski-oord, al was het hier gelukkig een graad of 18 en goed toeven. We boekten deze dag een trip naar de beroemde Perito Moreno gletsjer en ik heb toen ook besloten iets sneller door te reizen naar het noorden en richting Chili. Met name de prijzen hebben hiermee te maken, ze zijn Europees te noemen, en dan nog een beetje extra omdat je toerist bent. Er gelden overal voor activiteiten speciale toeristenprijzen, waar de locals juist een schijntje betalen van de toegangsprijzen, ook niet echt motiverend natuurlijk. Alle prijzen die ik in mijn Lonely Planet (mijn bijbeltje hier) zie van vorig jaar kan ik zowat verdubbelen, het is echt heel bizar. Dit betekent dat ik El Chalten helaas nu oversla, maar extra tijd heb in Chili en daar waarschijnlijk een uitstapje maak naar een dorpje dat nog niet op de planning stond, maar daar horen jullie nog over als het zover is!
Nu missen we alleen nog het verhaal over de Perito Moreno gletsjer, maar die heb ik bewust tot het einde bewaard, want was dat een hoogtepunt! Na een uurtje rijden vanaf El Calafate doemt hij al een beetje op in de verte, maar eenmaal dichterbij kun je hem vanaf alle kanten van een meter of 30 bewonderen door middel van een hele reeks balkons op de naastgelegen heuvel. Je ziet het einde van de gletsjer, variërend van 50 tot 80 meter hoog boven het water, helblauw op sommige plekken en heel indrukwekkend in een verder groen landschap. Je ziet af en toe een enorm brokstuk in het water vallen met heel veel geweld, dit is net als op tv maar dan net even wat indrukwekkender in het echt! We hadden een Tour geboekt om ook het ijs op te gaan, dus na een klein boottochtje, het omdoen van de ijsschoenen gingen we met een select groepje het ijs op. Wederom, heel erg cool om gedaan te hebben en de machtige gletsjer te betreden, dan komt het pas echt binnen hoe groot hij is! En het mooiste was nog wel dat er nog een whiskeyproeverij aan verbonden zat op driekwart van ons ijsavontuur, op de gletsjer, met gletsjerijs in je glas, wat wil je nog meer...
Ik ben waggelend het laatste stuk doorgekomen en sliep in de bus terug als een roosje zoals jullie begrijpen;)
Dit betekent dat ik deze blog nu aan het schrijven ben terwijl ik in de bus zit van El Calafate naar Bariloche, een stadje in het noorden van Patagonië en vlakbij de plek waar ik de grens met Chili over wil gaan steken. Dit is echter wel een busrit van (schrik niet) 30 uur... Aangezien bussen wel de beste optie hier zijn qua reizen zijn het bussen die vergelijkbaar zijn met de business class in vliegtuigen. M'n stoel kan helemaal plat, heb onwijs veel ruimte en er passen hierdoor maar iets van 30 tot 40 mensen in de hele dubbeldekkerbus! Ik zit hier dus wel goed, al moet ik terwijl ik dit schrijf nog 25 uur zitten, dus het is maar de vraag hoe ik hier uit ga komen. Dit horen jullie allemaal ik mijn volgende blog, als ik waarschijnlijk net in Chili ben voor een volgend avontuur!
Neemt niet weg dat Patagonië me enorm heeft verrast met wat het te bieden heeft, het is nog mooier dan op de plaatjes en beter dan in de boeken beschreven en liefhebbers van natuur, wandelen, trektochten en geweldige vergezichten kunnen alleen al in dit gebied maanden vertoeven. Ik ben blij dat ik een spoedcursus Patagonië toe heb kunnen voegen aan mijn nu nog prille lijst aan ervaringen in Zuid-Amerika, en zal het dan ook zeker aanraden of ooit terugkeren mocht dit mogelijk zijn om het nog eens dunnetjes over te doen!
Ik ben benieuwd wat me de komende tijd wacht en welke nieuwe mensen ik weer ga ontmoeten, maar dat is allemaal 'part of the fun'. M'n Spaans verbeterd met de dag, en ik begin de cultuur en manier van leven hier steeds meer te begrijpen en waarderen. Zuid-Amerika heeft in korte tijd al een speciaal plekje veroverd;) Tot over een weekje met nieuwe verhalen uit Chili!!
Ciao!
Bas
Foto’s
1 Reactie
-
Bart Pols:29 november 2015Heel vet bas. Op de steak ben ik zeker jaloers, maar de rest klinkt ook erg tof haha. Jammer dat een antartica expeditie zo ontzettend duur is! Zo'n busreis zou mij wel tegenstaan, gelukkig heb je die luxe dan nog